تنهایی من ...

چند وقتی بود  

با صدای تنهایی ام فاصله افتاده بودم

 اگر دوباره به آن گوش دهم...

      صدای بغض

                           صدای فصل سرد

                                                صدای بی تو بودن

صدای هو هو کردن جغدی

که تلاش بی وقفه اش

برای به اثبات رساندن

شوم نبودنش

بی حاصل ...

و شاید به قول سهراب

(( صدای پاک، پوست انداختن مبهم عشق))

آری ...

صدای پاک شدنم را می شنوم

صدای دوست داشتنم

در این چند روز تنهایی

وقتی که تو نیستی و تصویر تو

پلکهایم را سنگین می کند

می ترسم ...

دوباره آوایی را بشنوم

که از دوردست ها می آید

برخیز

این صدای تنهایی ات است

واگر

دوباره مرا بخواند ؟

.

.

.

چه زیبا گفت آن مرد نکو

شاید :

(( که تو به اندازه تنهایی من خوشبختی ))

دلتنگتم نازنین ***